با رشد و توسعه گوگل در طول سال‌ها، به‌روزرسانی‌ها و الگوریتم های زیادی از جمله الگوریتم BERT و به‌روزرسانی Payday Loan به صورت دوره‌ای معرفی شده‌اند. در این میان، بسیاری از به‌روزرسانی ها توسط گوگل تایید نشده باقی مانده اند و هیچ گونه خبر رسمی از انتشار آن ها موجود نمی باشد اگرچه بسیاری از متخصصان سئو شواهدی از وجود آن ها پیدا کرده اند. با این حال، یکی از آپدیت‌های گوگل که با نام Big Daddy شناخته می‌شود، در دسامبر 2005 توسط خود گوگل به طور آشکار منتشر شد و مورد بحث و بررسی قرار گرفت. الگوریتم Big Daddy گوگل به صورت تدریجی منتشر شد زیرا یک به‌روزرسانی برای زیر ساخت گوگل بود و تأثیر گسترده ای بر کیفیت کلی صفحات نتایج موتورهای جستجو (SERP) داشت. بنابراین، در مارس 2006 بود که این آپدیت به صورت کامل در همه جا عرضه شد.

تاریخچه الگوریتم Big Daddy گوگل

از دسامبر 2005، مت کاتز، رئیس آن زمان تیم وب اسپم گوگل، به طور غیررسمی راه اندازی زیرساخت های جدید را اعلام کرده است. به جای اینکه بلافاصله اجرای زیرساخت جدید انجام بگیرد، گوگل آن را روی دو سرور آزمایش کرد و آدرس IP آن ها را به جوامع SEO اعلام کرد. همانطور که متخصصان سئو از دیدن نحوه عملکرد سایت هایشان در مراکز داده جدید هیجان زده بودند، یک حلقه بازخورد برای Google ایجاد شده بود که در آن گوگل اطلاعاتی را از کاربران آزمایشی جمع آوری می کرد. البته، این کاربران خودشان مایل بودند نظرات خود را در مورد به‌روزرسانی ها به اشتراک بگذارند.

در طول Pubcon 2005، گوگل یک جلسه پرسش و پاسخ یک ساعته داشت. پس از این جلسه، کاتس و پیروانش که به شوخی از آن ها به عنوان «کاتلت» یاد می‌شود، به جای ادامه دادن به جلسات دیگر، در اتاق ناهار Pubcon ماندند و به پرسش‌ و پاسخ خود ادامه دادند و جلسه بعدی را نیز رد کردند. در همین جلسه بود که Cutts راه اندازی دو پایگاه داده جدید را اعلام کرد که از آدرس های آی پی 66.249.93.104 و 66.233.179.104 استفاده کرده و زیرساخت جدید را اجرا می کردند.

در طول این بحث غیررسمی در اتاق ناهار، کاتز همچنین از گروه خواست در مورد نامگذاری این مراکز داده جدید پیشنهاداتی ارائه بدهند. در گذشته، بسیاری از به‌روزرسانی‌های الگوریتم بر اساس افرادی که برای اولین بار آن را گزارش کردند، نام‌گذاری می‌شدند. مردی به نام Jeff M. نام «Big Daddy» را پیشنهاد کرد که لقبی بود که فرزندانش به او داده بودند. کاتز از این نام خوشش آمد و تصمیم گرفت که به‌روزرسانی جدیدش با نام Big Daddy شناخته شود. همراه با بازخورد مداوم جامعه سئو، به‌روزرسانی Big Daddy در مراکز داده بیشتری منتشر شد. سپس، در 29 مارس 2006، تمام مراکز داده قدیمی خاموش شدند.

جمع آوری بازخورد از یک گروه آزمایشی

گوگل به یافتن راه‌هایی برای تشویق کاربران به استفاده از محصولاتشان مشهور است؛ چرا که از این طریق، قادر است سریع تر به آمار تست و بازخورد فوری در مورد نحوه عملکرد محصولشان بپردازد. در گذشته، Google411 یک سرویس تلفنی رایگان بود که می‌توانستید با شماره گیری 411-GOOG (411-4664) یک شماره تلفن بخواهید. این سیستم کاملاً خودکار به گوگل کمک کرد تا فناوری تشخیص صدای خود را که امروزه در تلفن‌های هوشمند و Google Home استفاده می شود، بهبود بخشد.

با انتشار Big Daddy شکایت ها کاربران کم شد

با انتشار فرم بازخورد گوگل برای Big Daddy، متخصصان سئو بازخورد اولیه خود را در مورد کیفیت SERP ها ارائه کردند. این فرم بازخورد و ابزار حذف URL، پیش سازهای Google Webmaster Tools بودند که در نهایت به Google Search Console تبدیل شدند. بر اساس این فرم بازخورد، Cutts اعلام کرد که به طور کلی شکایت های زیادی از سوی مردم وجود نداشته و کاربران راضی هستند اما به ندرت پیش می‌آید که به‌روزرسانی های گوگل به ایجاد سروصدا منجر نشود.

مواردی که به اشتباه جزو به‌روزرسانی Big Daddy شناخته شده است

فهرست ایندکس تکمیلی

همزمان با به‌روزرسانی Big Daddy، سامانه ایندکس تکمیلی نیز اجرا شد. سامانه ایندکس تکمیلی، همانطور که از نام آن مشخص است، مکمل سیستم ایندکس اصلی گوگل است. هنگامی که گوگل در سال 2003 این فهرست تکمیلی را معرفی کرد، آن را نکته مثبتی برای تجربه کاربری خواند. به عبارتی، اگر کاربر نتواند آنچه را که نیاز دارد در فهرست ایندکس اصلی پیدا کند، ممکن است بتواند آن را در فهرست ایندکس تکمیلی که فیلتر های کمتری دارد پیدا کند. با این حال، این فهرست تکمیلی، نتایج را پس از نتایج ایندکس اصلی گوگل نمایش می دهد. حتی ممکن است اغلب کاربران برای دیدن نتایج تکمیلی به انتهای نتایج اصلی نرسند. بنابراین، زمانی که صفحات سایت افراد در فهرست تکمیلی مشاهده می شد، سئوکاران این شاخص را منفی تلقی می کردند.

دلایل اصلی قرار گرفتن در نتایج تکمیلی اغلب به محتوای تکراری یا وجود صفحات درگاه مربوط می شد. اگرچه اصطلاح “محتوای بی کیفیت” در آن زمان استفاده نمی شد، اما صفحات دسته بندی، صفحات برچسب های وبلاگ و … همگی توسط شخص کاتز به عنوان صفحاتی معرفی شدند که سئوکاران ادعا می کردند تحت تأثیر به‌روزرسانی Big Daddy قرار گرفته بودند. باید بگوییم تمرکز Big Daddy بهبود کیفیت نتایج جستجو بود و تفاوت نتایج اصلی با نتایج مکمل نیز برای همین هدف معرفی شد. با این حال، کاتز همچنان ادعا کرد که سایت هایی که تحت تأثیر سیستم ایندکس مکمل قرار می گیرند ممکن است تحت تأثیر به‌روزرسانی Big Daddy قرار نگیرند یا برعکس؛ چرا که این دو به‌روزرسانی کاملا مستقل از یکدیگر هستند.

اگرچه سامانه ایندکس تکمیلی از سال 2007 دیگر در نتایج جستجو مشاهده نشده است، اما با این حال، لزوماً به این معنی نیست که فهرست تکمیلی دیگر وجود ندارد. حتی اگر این سیستم متوقف شده باشد، گوگل جایگزینی مشابه آن ارائه کرده و همچنان مورد استفاده قرار می گیرد و با نام “نتایج حذف شده” مشهور است.

Google Sandbox

سندباکس گوگل یک فیلتر تأیید نشده (به احتمال زیاد افسانه ای) است که برای وب سایت های جدیدتر اعمال می شود که حتی اگر مملو از محتوای عالی، پیوندهای خوب و بدون مشکل فنی باشند، از رتبه بندی خوب آن ها به صورت موقت جلوگیری می کند. وب‌سایت‌هایی که تحت تأثیر «اثر سندباکس» قرار گرفتند دامنه جدیدی داشتند و با شیوه‌های غیرطبیعی لینک‌سازی مرتبط بودند. ظاهراً این فیلتر پس از چندین هفته یا ماه و با رشد سایت برداشته می شده است. بسیاری بر این باور بودند که این به‌روزرسانی متخصصان سئو را از خرید لینک‌ها برای کسب مزایای رتبه‌بندی منصرف می‌کند؛ زیرا که وقتی لینک بخرید، در مشاهده نتیجه و تأثیر آن تأخیری وجود خواهد داشت.

کاتز به طور خاص به برخی از مسائل مربوط به سئو اشاره کرد که باعث کاهش رتبه سایت ها هنگام انتشار به روز رسانی Big Daddy شد. این موارد شامل اعتماد کم به لینک های ورودی یا خروجی آن سایت است. نمونه هایی که ممکن است باعث این امر شود عبارتند از لینک های متقابل بیش از حد، لینک دادن به هرزنامه های اینترنتی یا خرید/فروش لینک. به این ترتیب، برخی از متخصصان سئو معتقد بودند که تحت تأثیر به‌روزرسانی Big Daddy قرار گرفته‌اند و ادعا می‌کردند که لینک های خوب آن ها به اشتباه به عنوان لینک های بد شناسایی شده است. در بعضی موارد، متخصصان سئو فکر می کردند که تحت تأثیرات منفی Big Daddy قرار گرفته اند، در حالی که در اصل صرفا یک سایت جدید بودند که تحت اثر گوگل سندباکس است.

رقص گوگل

Google Dance اصطلاحی بود که برای نتایج جستجو که دائماً در نوسان هستند به کار می رفت. این نوسانات تقریباً هر ماه اتفاق می افتاد و چند روز ادامه داشت. این روش گوگل برای به‌روزرسانی پایگاه‌داده وب‌سایت‌ها و داده‌های رتبه‌بندی متناظر آن‌ها به صورت همزمان و بدون نیاز به بستن صفحات بود. “رقص” نتایج جستجو در واقع بخشی از انتشار داده ها از یک مرکز داده به مرکز داده دیگر بود. در طول این سال ها، متخصصان سئو نتایج جستجوی مختلف گوگل را با مراجعه مستقیم به آدرس های IP مختلف بررسی می کنند. زمانی که Big Daddy ظاهر شد، Google Dance دیگر وجود نداشت. حتی تا به امروز نیز نوسانات گاه به گاه در رتبه‌بندی‌ها وجود دارد، اما دیگر به دلیل انتشار تدریجی داده‌های به‌روز شده در مراکز داده متعدد نیست و عموما تابع عوامل مختلفی مانند شخصی سازی، موقعیت جغرافیایی و غیره است.

وقتی در دسامبر 2005 اعلام شد که Big Daddy از ژانویه 2006 تا مارس 2006 عرضه خواهد شد، تمام اطلاعات به آرامی از یک مرکز داده به مرکز داده دیگر منتقل شد. کسانی که از انتشار به‌روزرسانی Big Daddy بی‌اطلاع بودند، تصور می‌کردند که نوسانات نتیجه Google Dance می‌باشد. برخلاف نتایج تکمیلی و سندباکس، Google Dance یک به‌روزرسانی همزمان با Big Daddy نیست که به اشتباه شناسایی شده باشد. در واقع، به‌روزرسانی Big Daddy به اشتباه به عنوان انتشار داده‌های Google Dance شناخته می شد.

هدف از معرفی الگوریتم Big Daddy گوگل

جدا از یک اعلامیه مبهم که به‌روزرسانی Big Daddy را به‌عنوان یک به‌روزرسانی زیرساختی طبقه‌بندی می‌کرد، گوگل توضیح بیشتری در مورد این به‌روزرسانی نداد. با توجه به گفته Cutts “این زیرساخت به بهبود کیفیت نتایج جستجو کمک می کند.” اما حتی بیانیه او نیز مبهم است. با این حال، چند چیز وجود داشت که کاتز در طول عرضه Big Daddy مدام در مورد آن ها بازخورد می خواست:

متعارف سازی URL
اپراتور جستجوی Inurl:
ریدایرکت های 302 و 301

از بین تمام بازخوردهایی که Cutts در مورد به‌روزرسانی Big Daddy دریافت کرد، او فقط تأیید کرده است که تغییرات تنها در چند نتیجه مربوط به‌روزرسانی Big Daddy بوده است. این تغییرات شامل علل لینک های متقابل بیش از حد، لینک های اسپم، تشخیص الگوریتمی لینک های پولی و به طور کلی لینک هایی است که به عنوان لینک های ورودی و خروجی قابل اعتماد نبودند.

الگوریتم Big Daddy گوگل احتمالاً بیشتر از یک به‌روزرسانی ساده برای لینک های بی کیفیت بوده، اما این ها تنها عواملی هستند که Cutts یا هر کس دیگری از گوگل درباره آن صحبت کرده است. هیچ تغییر قابل توجهی توسط اکثریت جامعه سئو گزارش نشده است، و اگر تا به حال در مورد برخی از تأثیرات منفی به صورت آنلاین بحث شده باشد، اغلب به هیچ وجه مربوط به Big Daddy نبوده است.

جمع بندی و نکات پایانی

در طول هر به‌روزرسانی گوگل، تعدادی از وبلاگ نویسان سئو در مورد آن صحبت می کنند و برخی به سادگی اظهاراتی را به عنوان واقعیت ارائه می دهند. در آن زمان، برخی از افراد ادعا کردند که الگوریتم Big Daddy گوگل مربوط به لینک‌های با کیفیت پایین است. برخی دیگر معتقد بودند که این کار برای عملکرد بهتر تگ‌های متعارف و ریدایرکت های 302 و 301 است. هنوز هیچ مدرک قابل توجهی وجود ندارد که نشان دهد به‌روزرسانی Big Daddy به طور خاص فقط در مورد این موارد بوده است.

تنها اطلاعیه‌هایی که توسط گوگل ارائه شد در مورد بهبود کیفیت نتایج جستجو و استفاده از آن به عنوان یک تغییر زیرساختی بود. سایر اطلاعات در قالب درخواست هایی از سوی Cutts برای آزمایش جامعه SEO آمده است. هر چیزی که سئوکاران در مورد لینک سازی نادرست ادعا می کردند فقط از سایت هایی است که تحت تأثیر به‌روزرسانی قرار گرفته اند. پس این به هیچ وجه تأیید نمی کند که به‌روز‌رسانی Big Daddy تنها در مورد لینک های با کیفیت بد بوده است.